Na regen komt zonneschijn

Reismoe. Voor k ging reizen, had ik wel eens verhalen gelezen over mensen die "Reismoe" waren. Dat ga ik echt niet krijgen dacht ik, ik vind het veel te leuk om al die nieuwe dingen te zien. Niks bleek minder waar haha. Uiteraard vind ik het heel leuk om al die nieuwe dingen te zien, maar toch is reizen heel vermoeiend. Ik schreef er al even over toen we terugkwamen uit Myanmar, toen was ik ook echt aan strand en ontspanning toe. Maar continu van plek naar plek reizen, elke dag dingen willen en moeten bekijken, zoveel mogelijk zien in zo weinig mogelijk tijd, dat is toch best vermoeiend.

Aanvankelijk dacht ik dat als ik wat stranddagen had gehad, ik wel weer zin zou hebben om weer verder te reizen. Maar ook dat bleek niet waar haha. In Thailand zijn we gaan eilandhoppen, waarbij we naar 6 verschillende eilanden zijn gegaan. We hebben echt de witste stranden en het helderste water gezien, echt zo prachtig! Maar ondanks dit was ik toch m'n lol in t reizen even een beetje kwijt. Zeker nadat we oud en nieuw op Ko Samui vierden en een full moon party meemaakten op Koh Panghan, was ik zo ontzettend klaar met Thailand. Hier waren alleen maar toeristen aan het zuipen en feesten en was de gezellige eilandsfeer helemaal weg. Wat ook niet meehielp, was dat we in een giga feesthostel zaten, waar het naar bier, pis en drank stonk. 

Lisa ging 4 januari naar maleisie, omdat het voor haar vanaf daar goedkoper was om naar huis te vliegen. Ik heb besloten om m'n plannen te wijzigen en ook naar maleisie te gaan. Halverwege die dag moesten Lisa en ik afscheid nemen, want waar zij naar Penang ging, ging ik naar Langkawi. Even een heel gek moment, na zo lang samen gereisd te hebben. Maar het werd ook tijd voor een nieuwe uitdaging, dus ik had er zin in. Vanaf toen stond ik er alleen voor! Die avond had ik ook voor het eerst in 3,5 maand een privékamer, daar heb ik zo van genoten! 

In langkawi aangekomen zat ik natuurlijk weer in een hostel met bedbugs haha, ik trek ze aan volgens mij (3e hostel inmiddels). Langkawi was ook nog niet helemaal wat ik zocht, ook hier overstroomde het van de toeristen en was t vooral veel zuipen en feesten. Via via had ik gehoord van een klein eilandje vlakbij langkawi en dat dat perfect zou zijn als ik even wegwilde van alle toeristen en echt even rust wilde. 
Ik heb langkawi na 1 dag dus maar weer verlaten en ben naar dit eiland gegaan. En dat is zo'n ontzettend goede keus geweest! Al toen ik aan kwam lopen, werd gezegd: vanaf nu ben je familie Ynke. En dat was ook echt zo. De eerste paar dagen heb ik niks anders gedaan dan relaxen in een hangmat en boekje lezen. Het leuke aan dit hostel was dat we met allen aan een grote tafel zaten te lunchen en dineren. En lekker dat het eten was!!! Ik heb nooit zoveel en zo lekker gegeten. Naast mij was er op het eiland nog 1 Nederlands gezin met een dochter van 1 (waar ik goede vriendinnen mee werd) en een man uit maleisie die zo af en toe even de grote stad voor 2 maanden ontvluchtte. Hij bracht ongeveer de helft van het jaar daar door. Het leuke aan reizen is dat je bevriend raakt met mensen van alle leeftijden. Adi had letterlijk m'n vader kunnen zijn en was getrouwd, maar we hebben zo'n lol gehad. Van scooteren over het eiland (waarbij ik moest rijden ipv de local mij haha), samen touren in de auto tot de hele dag in de hangmat liggen, whiskey drinken en uit volle borst liedjes zingen. De laatste avond zijn we nog gaan nachtzwemmen, waar we de plankton weer in het water zagen. Blijft toch magisch, alsof je zwemt tussen de sterren. 

Ze hebben me ook meegenomen naar Langkawi, waar zij uitgenodigd waren voor een feestje en ik mee mocht. Uiteraard bestond dit weer uit eten. Vervolgens namen ze me mee naar de night market en mocht ik de lekkerste dingen proeven, die ik zelf nooit zou hebben uitgezocht. Ik denk dat ik nog nooit zoveel heb gegeten als op die dag. Maar wat was het leuk! 

In totaal ben ik 10 dagen op deze plek geweest, waarbij ik ook een aantal dagen samen met Adi de enige toerist was. En dat was precies wat ik nodig had. En dan uiteindelijk komt het moment dat je afscheid moet nemen, van de plek en van de mensen daar. En dat is het enige wat ik absoluut niet leuk vind aan reizen, dat vind ik toch elke keer weer moeilijk. Nadat ik 's ochtends bijna de boot had gemist, doordat alles natuurlijk op z'n Aziatisch ging (voorbeeldje: ik wilde de avond ervoor betalen, maar dat kon allemaal later wel. "Ynke, let the money sleep". Totdat we sochtends ineens super snel moesten en ik wilde dat ik gewoon de vorige avond had betaald haha), kwam ik 14 uren later aan in Kuala Lumpur. Inmiddels ben ik onderweg naar het vliegveld en on my way to Nepal!! Heeeel veel zin in. 

In Nepal tref ik Raymon. Leuk verhaal, ik heb zijn huis een paar maanden geleden verkocht omdat hij ook op reis ging. We hebben wat contact gehouden en uiteindelijk besloten om samen de trekking in Nepal te doen! Het is er overigens wel reuze koud, tijdens de trekking kan het op de top van de berg wel -30 worden. Meer dan 60 graden verschil met hier. Maar ondanks dat heb ik er reuze veel zin in! De zin om verder te reizen is weer helemaal terug.