PUUUURA VIDA

Ze zeggen wel eens: plan je reis niet teveel, het loopt toch anders dan verwacht. Welnee, dacht ik. Ik plan sowieso alle landen waar ik naartoe ga en daar hou ik me ook aan. Als dat zo was, had m'n reis er als volgt uit gezien: Thailand, Laos, Cambodja, Myanmar, Nepal, Indonesië, Australië en Nieuw-Zeeland. Is dat even anders gelopen, hadden ze toch gelijk...;-). 

Want dit reisverhaal schrijf ik vanuit Peru! Na 6 maanden door Azië te hebben gereisd, begon het bij mij echt te kriebelen om ergens anders naartoe te gaan. En dan echt ergens anders, het liefst naar de andere kant van de wereld. En zo werd het Costa Rica! Waarom Costa Rica? Geen idee, gewoon omdat het kon waarschijnlijk haha. Toen ik dit eenmaal besloten had, vond k het toch eigenlijk reuze spannend om helemaal in m'n eentje naar de andere kant van de wereld te gaan. Azië was inmiddels zo bekend en vertrouwd (onder andere de reden dat ik wat anders wilde), maar in centraal- en zuid Amerika zou dat natuurlijk allesbehalve het geval zijn. Liet Raymon (waar ik ook in nepal mee heb gereisd) nou dezelfde wens hebben, dus we besloten samen te gaan. Zo gezegd, zo gedaan en 17 maart zaten we in het vliegtuig naar Costa Rica. 40 uur, 3 overstappen, 15 uur tijdsverschil en een giga jetlag waar ik ongeveer 2 weken van moest herstellen. 

Buiten dat was Costa Rica geweldig. I Echt fantastisch. Als ik terugdenk aan de weken daar, word ik meteen helemaal vrolijk. De mensen zijn ontzettend gastvrij en vriendelijk, de natuur is adembenemend, om over de zonsondergangen nog niet te spreken. De temperatuur zoveel aangenamer dan in Azië en zoveel wildlife! Costa Rica leent zich bij uitstek om te roadtrippen, dus we besloten een autootje te huren. En dat werd me een avontuur! Voor mij was het uberhaupt m'n allereerste roadtrip ooit en een hele upgrade van m'n basic backpackstijl, voelde me bijna wat schuldig omdat dit zoooo luxe voelde. Met de auto crossten we naar Puerto Viejo, de Caribische kant van het land. Super hippie, waar de langharige surfers met hun gitaartjes en surfboards plezier maakten. Heerlijk sfeertje, ik hou er van. Uiteraard wilde ik ook een vulkaan spotten, want die had ik nog nooit gezien. Er waren er genoeg in Costa Rica! Met de auto crossten we van hot naar her en zagen we de mooiste dingen. Wat eigenlijk nog het meeste indruk heeft gemaakt, was dat het landschap binnen 2 uur rijden zoveel kan veranderen. Van een onwijs groene en vochtige omgeving waren we binnen no time in een hele droge, bruine en gele omgeving. Beide zo prachtig! Zo gingen we ook van 25 graden naar 40 graden in een paar uurtjes. 

De meeste tijd hebben we doorgebracht in Montezuma, de westkant van Costa Rica. Reden: ik wilde leren surfen!!!! We hebben een hele week les gehad en zelf nog een keer boards gehuurd en inmiddels kan ik zeggen dat we aardig goed al golven kunnen surfen (al zijn we natuurlijk nog steeds beginners(. Al was het heel veel vallen en opstaan, zijn we van binnen flink gereinigd door al het zoute water en waren we letterlijk bont en blauw. Maar als we dan eenmaal een goede golf helemaal tot het strand konden surfen, was het het allemaal waard. Motto van Costa Rica is, zoals ik in het vorige reisverhaal al vertelde, pura vida (Good life) en zo heb ik ook de 3,5 in Costa Rica beleefd. Zo relaxed, zo gelukkig. De lange reis en de jetlag waren het absoluut waard. Raymon heeft een super toffe aftermovie gemaakt, je kunt hem hier bekijken ;-)

En toen was het voor mij echt tijd om alleen verder te gaan. 10 april ben ik richting Peru gevlogen, om vanuit hier in m'n eentje richting Ecuador te trekken (althans, dat is het plan. En plannen veranderen nog wel eens bij mij haha). Reuze spannend en ook best even wennen om na zo'n lange tijd weer alleen te zijn. Vooral in de hoofdstad, waar ik 1 dag moest verblijven, voelde ik me niet op m'n gemak. Ze vinden blonde en lange meisjes daar blijkbaar erg interessant en dat lieten ze luid en duidelijk merken. De hoofdstad heb ik dus maar gauw achter me gelaten en ik ben snel de wat minder grote plaatsjes op gaan zoeken. Gelukkig zijn de mensen hier ontzettend aardig en minder opdringerig. Natuur is prachtig, vooral veel zand. Maar dat heb je vaak in een woestijn..;-). Voor mij staan er weer flink wat trekkingen en hikes op het programma, dus het wordt een actieve tijd hier in Peru. Nog een beetje in shape komen voor we over minder dan 2 maandjes weer terug in Nederland zijn. We zullen zien wat Peru brengt!