Me, myself and I

Me, myself and I. Naast vooral genieten, wilde ik ook bewijzen aan mezelf dat ik alleen kon reizen. En na dit 7 maanden uitgesteld te hebben, was het in Peru toch eindelijk me-time. En heel eerlijk, na 7 maanden was ik hier ook echt aan toe. De eerste paar dagen heb ik daarom ook alle uitnodigingen voor uitjes of etentjes met andere reizigers afgeslagen, het was echt even tijd voor mezelf. En misschien kwam het omdat ik eindelijk alleen was, misschien kwam het omdat ik al 7 maanden aan het reizen was of misschien omdat een nieuw land én dit keer ook weer een nieuw continent altijd wennen is, maar de eerste week was ik uitgeput. En wennen was het zeker. De hostels waren ontzettend basic, warm water was ver te zoeken, dus een warme douche kon ik wel vergeten, laat staan een lekker bed. Was bij het ene bed het matras zo zacht dat ik de lattenbodem er doorheen voelde, viel bij het andere bed de complete lattenbodem naar beneden als ik op het bed ging zitten. Dat gecombineerd met het feit dat ik alleen was, maakte dat ik thuis ging missen. De allereerste keer dat ik wat heimwee kreeg deze hele reis (kunnen we dat ook weer afstrepen). Ik miste thuis, mijn eigen bed, een warme douche, het Nederlandse eten, het comfort en gemak en vooral ook heit, mem en m'n lieve zusjes. Al met al had ik al het plan klaar om na Peru naar huis te gaan. Wat zou betekenen dat ik nu naar huis zou gaan, want vannacht is de nacht dat ik Peru alweer verlaat! Maar in plaats van een vliegtuig naar Nederland heb ik besloten om de nachtbus naar Bolivia te pakken. Wat dus ook betekent dat ik volledig over mijn dip heen ben! 

Na een week in m'n eentje hebben doorgebracht, was ik er eindelijk aan toe om de gezelligheid van andere backpackers op te zoeken. En sindsdien is het moeilijker om alleen te zijn dan samen met andere reizigers. Daarom probeer ik ook nog zo m'n momenten alleen in te plannen, waar ik ook echt van kan genieten dan.
Peru is qua land ontzettend veelzijdig, waardoor het een super tof land is om doorheen te reizen. Vanaf de drukte van de stad sta je binnen een paar uur op het strand en weer binnen een uur sta je middenin een woestijn. En als je vervolgens je ogen open doet na een nacht in de nachtbus, word je wakker met het zicht op de witte bergen. Zo ontzettend tof. Peru heeft daarnaast de op een na diepste canyon ter wereld, waar ik natuurlijk even een kijkje moest nemen. Hier heb ik de grootste vogels ter wereld  gespot, namelijk condors van wel 3 meter breed. Zo indrukwekkend! Het hiken door de canyon (een tweedaagse trekking) bracht weer even Nepalese herinneringen boven, zo prachtig was het daar. We kregen een kijkje in het traditionele leven van de Peruanen met hun prachtige kleurrijke klederdracht en kregen de gelegenheid om met Alpacas te knuffelen (zo zacht, Bucketlist: check!). Op de terugweg lazen we echter op het nieuws dat er afgelopen 2 maanden al 53 doden zijn gevallen op de route van arequipa naar de canyon (dezelfde route dus) en dat er op dezelfde dag dat wij hierheen gingen een minivan het ravijn in is gereden (2 doden, 10 zwaargewonden). Ik kan je vertellen dat ik iets minder relaxed in de bus terug zat. 

Maar het absolute, echt absolute hoogtepunt van Peru, en wat ook echt bovenaan m'n Bucketlist stond (wat zeker wat zegt, want die is behoorlijk lang), was toch echt Machu Picchu. Al sinds ik had besloten dat ik naar zuid Amerika zou gaan, leefde ik hier naar uit. Ik had besloten dat ik Machu Picchu echt moest verdienen en dus net als de Inca's vroeger lopend er naartoe moest. En dat was me een hike! De dagen begonnen al om 4 uur of 5 uur in de ochtend om vervolgens 25 tot 30 kilometer hiken. In de bergen, veel klimmen en afdalen en op hoogte (4600 meter). We sliepen in tenten en oh, wat had ik het koud. Daarnaast regende het 2 ochtenden lang behoorlijk, waardoor we met grote poncho's de regen mochten trotseren. Niet de makkelijkste omstandigheden, waardoor ik het op een gegeven moment ook wel behoorlijk gehad had met hiken, maar het was prachtig en het absoluut waard. Het moment dat we op dag 4, nadat we om 5 uur sochtends een uur traptreden omhoog mochten lopen, aankwamen bij Machu Picchu was magisch. Dit was het moment waar we met z'n allen naartoe hadden geleefd en we waren het er met z'n allen over eens dat we Machu Picchu absoluut verdiend hadden! En het was nog adembenemender, prachtiger, onbeschrijfelijker dan ik me vooraf had voorgesteld. Het is niet voor niks 1 van de 7 wereldwonderen. Onbeschrijfelijk om te zien hoe de Inca's zoveel jaren geleden leefden. Wat het extra grappig maakte, is dat mijn naam als je het uitspreekt, natuurlijk heel erg op Inca lijkt. Dus elke local die mijn naam vroeg (en dat waren er behoorlijk) viel stil en vroeg (behoorlijk onder de indruk) of ik dan familie van de Inca's was. Het heeft behoorlijk wat grappige gezichten opgeleverd haha. 

Kortom, Peru was fantastisch. Een van de mooiste en meest veelzijdige landen die ik tot nu toe heb bezocht. Met fantastische natuur, heerlijk eten, super vriendelijke en gastvrije mensen én als absoluut hoogtepunt Machu Picchu. Na deze trekking was ik echter wel even behoorlijk klaar met al het hiken en besloot ik een andere 12-daagse trekking in Peru te skippen en een nachtbus naar Bolivia te boeken, waar ik de komende 2,5 week de boel ga verkennen. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik in de bus van Machu Picchu terug naar Cusco alweer een andere hike op de planning heb gezet, namelijk iceclimbing naar een hoogte van 6088 meter (hoe vet, dat is nog 1 andere hike waard dacht ik zo!). 

En dan komt aan al het moois uiteindelijk echt een einde en kom ik 29 mei weer aan in het ouwe gouwe Nederland. Komende maand nog volop genieten in Bolivia en New York en dan ben ik klaar om me weer in het Nederlandse leven te storten! See you soon, Netherlands!