Hartsemasters on tour!!

31 maart 2018 - Don Det, Laos

PURA VIDA! Hier, in Costa Rica, gebruiken ze dit werkelijk voor alles. Het betekent "the good life" en je kunt het gebruiken voor het groeten, bedanken maar ook voor afscheid nemen of als je gewoon wat aardigs tegen iemand wil zeggen. Typeert perfect de levensstijl van de mensen hier, relaxed, geen stress en super vriendelijk. Ik moet zeggen dat deze levensstijl mij wel bevalt! 


Maar voordat ik hier in costa rica belandde, zijn heit en mem natuurlijk nog op wereldreis geweest met mij! Zo gaaf dat ik een deel van deze reis samen met hen heb mogen maken. Ik was natuurlijk poepie excited om hen weer te zien en stond al 2 uren voordat ze aankwamen met m'n enorme welkomstspandoek klaar op het vliegveld (oke, beetje overdreven. Uiteindelijk was het een klein kartonnen bordje. Maar dat mocht de pret niet derven!). En het was alsof we elkaar gisteren nog gezien hadden, wat was het fijn. Na de nodige knuffels uiteraard, op naar ons mega appartement met infinity pool! Zo luxe had ik nog nooit geslapen tijdens deze reis. Heit en mem trouwens ook niet. En hoe is het mogelijk, heit en mem hadden nauwelijks last van een jetlag, dus we konden al vrij snel doorreizen naar de wat leukere plekken. Van de grote stad zijn we naar het eiland Penang gegaan, waar we heerlijk een dag op het strand hebben gerelaxed en we street food hebben gegeten. Voor heit en mem eerste keer Azië, dus dat mocht natuurlijk niet ontbreken ;-). maleisie staat bekend om z'n mooie theeplantages, dus dat was uiteraard de volgende stap. 2 dagen hebben we gehiked door de jungle en de prachtige plantages, de omgeving was echt schitterend. Klimmend en klauterend zijn we door de jungle gedaan, we voelden ons net Tarzan en Jane als we naar beneden slingerden langs de touwen. Niet overdreven. En na zo lang in de hitte al te zijn geweest, vond ik het heerlijk dat het hier wat frisser was. Mem dacht overigens dat het nodig was om haar vest overal mee naartoe te nemen, die heeft bijna de hele vakantie nodig gehad om het te laten doordringen dat warme kleren hier niet nodig zijn haha.  


De jungle beviel goed bij heit en mem, dus was een logische volgende stap een jungle trekking. Maar dan wel echt next level, want we deden meteen een meerdaagse jungle trekking waarbij we sliepen in een grot en de bloedzuigers in grote getale uit de lucht kwamen vallen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik al flink wat trekkingen heb gedaan inmiddels, maar dat slapen in een grot toch echt niet mijn ding is. De stekelvarkens liepen op nog geen halve meter van ons hoofd op zoek naar eten, andere beestjes liepen over je hoofd heen terwijl je probeerde te slapen en daarbij was het ook nog een onwijs dun matje waarop we mochten slapen. Heit en mem hadden nergens last van, wat een bikkels he ;-). 


Na deze trekking vonden wij dat er nu hoognodig wat gerelaxed moest worden, dus op naar de Perhentian Islands! Een van de meest idyllische eilandjes die ik ooit gezien heb. Onwijs klein, geen motorverkeer, witte stranden en helderblauw water en natuurlijk het heerlijke hippie sfeertje. Veel kon je hier niet doen, dus bestonden onze dagen voornamelijk uit koffie drinken, boekje lezen, zwemmen en zonnebaden en scrabbelen (NB: 3 keer raden wie er 2 keer van heit heeft gewonnen. C'est moi! Dan is dat bij deze vastgelegd voor het leven). We sliepen in prachtige bungalowtjes recht aan het strand, waarbij we 's nachts in slaap konden vallen met het geluid van de golven. 


Maar terwijl je samen zo aan het genieten bent, begint ook steeds meer het verdrietige gevoel te komen dat het bijna voorbij is. Dat heit en mem bijna weer naar huis moeten en dat ik er bijna weer alleen voor sta. Aan al het moois komt uiteindelijk een eind. Gelukkig hebben we de foto's en de herinneringen nog, want wat hebben we 3 geweldige weken gehad. 


Gelukkig komt er na regen altijd zonneschijn en had ik alweer wat om naar uit te kijken. 2 dagen later stapte ik namelijk in het vliegtuig naar Costa Rica! 40 uren lang vloog ik via Beijing, Los Angeles en Mexico naar Costa Rica! Deze reis voelde al als een wereldreis op zich en die hakte er dan ook behoorlijk in. 15 uur tijdsverschil is niet niks en ik zal eerlijk zeggen dat ik bijna een week daarvan van de kaart ben geweest. Zo van de kaart, dat ik me er nu pas toe kan zetten dit verhaal te uploaden. 
Het Costa Rica verhaal volgt later, maar ik kan alvast een tipje van de sluier oplichten dat het hier geweldig is! Prachtig mooie stranden, groene natuur en een heerlijke sfeer. En uiteraard probeer ik een paar woordjes Spaans te leren;-). 

HASTA LA VISTA! 
 

4 Reacties

  1. Anne:
    31 maart 2018
    Mooi Ynk! Geniet er nog van!
  2. Marloes:
    31 maart 2018
    Schats wat heb je weer een leuk verhaal geschreven! En wat een vlucht zeg.... wauw.... ik kan me voorstellen dat je lichaam helemaal loco loco wordt van die vlucht en dan ook nog VIJFTIEN uur tijdsverschil. Gelukkig ben je nu weer gewend en kan je genieten van Costa Rica. Spreek je ook een beetje Spaans? Xxxxx vanuit Zuid Afrika
    P.s. Geen Australië meer??
  3. Mali:
    1 april 2018
    Wat een supermooie reise ben je aan het maken! Ik krijg er weer reiskriebels van:) Heeeel veel plezier nu in costa rica! Pura vida! :) Liefs
  4. Syb en Johanna:
    2 april 2018
    Ynke, mooi om jouw verhaal te lezen!
    Een goede tijd in Costa Rica.
    Hartelijke groet uit Warns.