100 days of happiness

20 december 2017 - Ko Lanta District, Thailand

Het moment dat ik 7 dagen geleden het strand opstapte, m'n spullen neergooide en meteen de zee in rende, dat moment maakte me zó gelukkig. Zo voel ik me eigenlijk de hele tijd sinds ik in Thailand ben. Het is zó goed om eindelijk weer zon, zee en strand te hebben. Zeker na 3 weken Myanmar, waar we bedekt moesten rondlopen, laat staan dat we konden zwemmen in bikini en waar we zelfs met sokken en truien en lange broeken aan hebben geslapen, zo koud was het. 

Maar het was magisch! Maar dan ook echt magisch. En het klopt wat ze zeggen dat de mensen die er wonen het zo'n mooie ervaring maken. Deze mensen zijn zo vriendelijk, behulpzaam en gastvrij en werkelijk iedereen is vrolijk. Onze eerste ervaring hiermee was toen we de taxi instapten vanaf t vliegveld naar ons hostel. Onze taxichauffeur zat te gieren en brullen in de auto en heeft ons van alles over Myanmar verteld. "Kun je hier als vrouw alleen over straat lopen 's nachts? JA! Heb je hulp nodig? Roep om hulp en je krijgt meteen van alle kanten hulp. Heb je honger of dorst? Zeg gewoon: oaaah I'm so hungry/thirsty en je krijgt meteen eten of drinken. Zo zijn wij. Aardige mensen." Aldus onze taxichauffeur. En dat bleek ook echt waar. 

3 weken Myanmar was intensief. Continu reizen, weinig ontspanning. Veel dingen zien en vaak reizen met de nachtbus. Deze is ook niet zo comfortabel als in de andere landen waar we waren geweest. Het was een normale bus waar je gewoon rechtop moest zitten en weinig beenruimte had, niks geen matrasjes waar je lekker op kon liggen. Het waren ook geen korte ritten, 12 uur was geen uitzondering en ons hoogtepunt was een busrit van 19 uur. Maar hebben we allemaal overleefd en het was het waard. 

We hebben de volgende route gedaan: Yangon-Bagan-Mandalay-Kalaw-Inle Lake- HPa An-Yangon, waarbij we lopend van Kalaw naar Inle Lake zijn gegaan. Dik 60 km in 2,5 dag door de bergen. Dat was zwaar, maar zo mooi! Prachtige uitzichten, mooie authentieke etnische dorpjes, een leuke groep mensen en een ontzettend leuke gids (onze eerste vrouwelijke gids!). Echt een aanrader om te doen in Myanmar. We sliepen de eerste nacht in een homestay, waarbij we met 9 man in de woonkamer van "opa en oma" sliepen en de volgende nacht hebben we in een klooster geslapen. Voor 6 uur werden we gewekt, zodat we de zonsopkomst konden zien (niet mijn favoriete activiteit zo vroeg wakker worden, Lisa maakt dat ik elke keer weer mee doe, maar na 6 uur is het het altijd waard). De trekking was absoluut 1 van de hoogtepunten voor mij in Myanmar. 

In Bagan was het voor ons ook vooral vroeg opstaan. Bagan staat bekend om al z'n tempels en de prachtige zonsopkomsten waarbij allemaal luchtballonnen over de tempels vliegen. Schijnt heel bijzonder te zijn. Schijnt ja, want wij hadden de pech dat ze 2 ochtenden lang niet omhoog gingen. We kwamen hier om 5 uur 's ochtends aan met de nachtbus dus zijn meteen maar doorgegaan naar de tempels voor de zonsopkomst. Toen werd het ineens bewolkt dus zagen we niks meer. De volgende dag zijn we maar voor de herkansing gegaan, maar was het te mistig voor de luchtballonnen om de lucht in te gaan. Wel een mooie zonsopkomst gezien, maar geen luchtballonnen dus. Een derde keer half 5 opstaan werd me teveel, dus hier heb ik het maar bij gelaten. 

In Mandalay was mijn hoogtepunt dat ik bij de U-Bein bridge (een beroemde oude brug van 800 jaar oud) van de zonsondergang zat te genieten, ergens op een rustig plekje (achteraf gezien in iemands achtertuin, vandaar dat het waarschijnlijk zo rustig was haha). Er kwam een meisje naar me toe die zei: hi nice to meet you. You're beautiful. En de rest van de avond hebben we gepraat, tot ze ineens wegrende naar binnen. Ze kwam terug met Thanaka, de lokale make-up die alle mensen in Myanmar ophebben. Het is een soort klei die ze op hun wangen smeren, het schijnt goed te zijn voor je huid en je te beschermen tegen de zon, maar vooral dragen ze het omdat ze het mooi vinden. Ze vroeg of ze me op mocht maken, want dat zou me zo mooi staan. De rest van de avond liep ik geschminkt rond, kwamen er allemaal Aziaten naar me toe die me ineens heel knap vonden, bleven er maar mensen naar me zwaaien en lachen en wilde er zelfs een aziaat even met mij achter naar de wc's (dat heb ik dus niet gedaan. Ik wist niet hoe snel ik om de rekening moest vragen en uit het restaurant moest rennen, met een rood hoofd). Kortom, een bijzondere ervaring haha. 

Van de onrust in het land hebben we trouwens niets gemerkt. We hebben de onrustige gebieden niet opgezocht, zijn er ver bij uit de buurt gebleven zelfs en hebben eigenlijk alleen maar goede ervaringen in het land gehad. Enige minpuntje is dat je dus de hele dag bedekt rond moet lopen, wat echt geen pretje is in deze hitte. 1 dag heb ik in korte broek rondgelopen, maar ik werd zo aangestaard en werd daar zo ongemakkelijk van dat ik maar snel weer een lange broek aan heb getrokken. Lekker relaxen in een hangmatje of lekker op het strand liggen in bikini zit er dus niet in, dus het was wel echt een verademing om weer terug naar Thailand te mogen. We hebben onze plannen helemaal omgegooid, hebben een vliegticket naar Phuket geboekt en lagen 1 dag later op het strand. 

En het is heerlijk om weer in een iets toeristischer land te zijn. Hoewel een wat minder toeristisch land hartstikke gaaf is om te ontdekken, heeft dit ook zeker zo z'n voordelen. Wat meer restaurantjes (eindelijk wat westerser eten ipv rijst en noodles), meer en goedkopere hostels en weer wat meer backpackers! We mochten zelfs in Phuket van ietsje meer luxe genieten (lees: een massage die zeer welkom was na Myanmar en een bubbelbad met badschuim!), in ruil voor dat een paar seconden in een filmpje van het hotel, 3 seconds of fame joehoe. Het is grappig om te zien dat dit ineens als zoveel luxe voelt na 3 maanden reizen. 

Vandaag was onze 100e dag dat we onderweg zijn! 100 dagen waarin we al heel veel hebben ontdekt over de cultuur hier, veel bijzondere mensen hebben ontmoet, prachtige natuur hebben gezien en eigenlijk vooral ook veel over onszelf hebben geleerd. 100 dagen genieten was het vooral. Deze maand is het wel wat moeilijker om van huis te zijn, met heit die 60 werd, sinterklaas, kerst, oud en nieuw en straks mem haar verjaardag wat ik allemaal mis. Maar dat ik nu deze blog mag schrijven terwijl ik in het zonnetje op het strand lig met een biertje in m'n hand, maakt heel veel goed. 

Fijne feestdagen!

2 Reacties

  1. Marloes:
    20 december 2017
    Fijne feestdagen Schats. Ik snap dat het nu met de feestdagen wel een moment is dat je je vrienden en vooral je familie mist. Maak er alsnog een fijne kerst van en zoek lekker veel gezelschap op..
    Hopelijk kunnen we elkaar gaan treffen in AUSTRALIA. WAUW, het woord alleen al is al geweldig.
    <3
  2. Syb en Johanna:
    24 december 2017
    Lieve Ynke,

    Wij wensen jou en Lisa bijzondere Kerstdagen toe. Zonder familie maar hopelijk met lieve, bijzondere mensen om jullie heen. En voor 2018 wensen we jullie geluk, gezondheid en veel mooie, nieuwe ervaringen toe. Met nieuwe kansen en nieuwe uitdagingen.
    Leuk om jouw blog te lezen Ynke en zo op de hoogte te blijven van jullie reis.
    En wat bijzonder dat jouw heit en mem jou komen opzoeken in het nieuwe jaar!
    Een leuk vooruitzicht.

    Hartelijke groet van jouw familie uit Warns.